Holier-than-thou

Yabancılaştım şu an, dünyaya, insanlığa, her şeye! Beş-on dakika haber seyretmek yetiyor bunun için bu günlerde.

Her yerde insaniyet denen kavramın son kırıntıları da yok edilirken, ahlak, vicdan, merhamet, akıl, sağduyu, onur, kardeşlik, dayanışma gibi kavramlar çoktan anlamadığımız ve öğrenmeye de niyetli olmadığımız bir yabancı dilin bir takım anlamsız ses öbeklerine dönüşmüşken, aslında belki de ben tamamen yanılıyor ve biz insanlığın varoluşundan beri sadece bir arpa boyu bile yol almamışken, ben artık üzüleyim mi, yoksa gerçekleri kabullenmiş bir bilgenin sessizliğine mi gömüleyim bilmiyorum, bilemiyorum. Belki de bir manastıra kapanıp dünyanın pek de uzak görünmeyen sonunu beklemenin vakti gelmiştir. Yahut tam tersine hedonizmin dibine mi vurmak gerekir?

Yoo, sırtımdaki dövme boşuna kazınmadı tenimin altına…

Ah, ama neler neler görmedim ki şu tepesinden dalgalı saçlar çıkan formun içinde yeryüzünde bir yaşam sürdürdüğümden beri. İnsanların düşman, kurban, ya da sömürülecek bir kaynak bellediklerine neler yapabildiğini görmek için 1-2 sayfa tarih kitabı karıştırmak, ya da herhangi bir günlük gazetenin sadece başlıklarına bakmak yeterli. Ama ya arkadaş, eş, dost bildiklerinizin yapabildikleri? Neden bahsettiğimi biliyorsun değil mi? Sömürü, yaralama, eziyet, onuruyla oynama, arkadan bıçaklama, itibar zedeleme, hatta yok ediş, hepsi hemen yanıbaşında! Nankörlük, aldatma, yalan, dolan, ne ararsan en yakın çevrene bak ilk önce.

Aynaya bakmayı da ihmal etme yalnız!...

Koru kendini, koru sevdiklerini. Yaklaştırmamaya çalış hiçbir kötülüğü, uzak tutmaya çalış bulaştırılmaya, sıçratılmaya çalışılan çamurları. Küçük, temiz, ışıltılı havuzcuklar içinde yaşamaya çalış sevdiklerinle.

Herkes kendi küçük ışıltı havuzunu korudukça, temizledikçe, büyüttükçe, belki bakarsın sonunda bir göl, belki bir deniz, bakarsın bir gün koca bir okyanus olur, içine dipten dipten onca zamandır sinsice akıtılmış kara, yapışkan, bulaşıcı yağdan arınmış olarak…

Bir ümit?