Moshpit

Öğretmenlikten aldığım hazzı başka hiçbişeyden almadım. Belki bilardo…Ama yok yok, öğretmenlik daha güzel. (Tribute to Umut Sarıkaya). Galiba dünyanın en güzel işini yapıyorum. Ama kötü tarafları yok değil. En kötüsü de kalbine soktuğun yavrucuklarla ayrılık zamanının gelmesi. İki yıl boyunca gud mornink, baybay, dis iz dı futbol dediz dı futbol derken yine bir batın yavru ile ayrılık zamanı geldi çattı. Onlar ÖSS stresine girecek, başka başka sınıflara dağılacak, ve ben artık onların dersine girmeyeceğim. Besle büyüt, sonra onlara nasıl bakacaklarını bilmediğin başkalarına teslim et. Herhalde çocuğunu evlendiren ebeveynin hissettikleri böyle bir şey olsa gerek. Bugün karnelerini yazdım. En sevmediğim işlerden biri. Bir bölüm var ya hani orada, yorum yazman isteniyor, ama o bölüme yazabileceğin ve yazamayacağın şeyler belli olmakla birlikte zaten çok da minik ve kısıtlı bir yer. İşte onu doldurmak bana zul geliyor. Demek istediklerimi değil de kısacık şeyler yazabildiğim

(Hayır, bu bir LOST’un sonu yorum yazısı değil…Baştan söyleyeyim de!) Bu paralel evrene geçtiğimizden beri hep farkındayım bunun tuhaf ve yanlış bir alternate reality olduğunun. Dimension door’unu bulsam gidip düzelteceğim her şeyi, Matrix’teki kırılmayı, boyuttaki kaymayı. Küçükken okuyup korktuğum bir Mandrake sayısı vardı – aynadaki görüntüler gerçeğin tam tersi, evil karakterlere dönüşmüştü. Mandrake nasıl düzeltti sonra hepsini hatırlamıyorum, ama belki de cevap oradaydı… Bu boyutta her şey ne tuhaf, ne kadar akla mantığa aykırı, ne kadar fantastik, ne kadar da kahredici! Ürkütücü bir bilim kurgu dizisinde yaşıyor gibi hissediyorum bazen. Ama alternatif evrenimizde her şey hala güzel. Onu bilmek bile rahatlatıyor biraz olsun…Bir gün tekrar “doğru” tarafa geçeceğimize ve bu dizinin de mutlu bir son ile biteceğine inanıyorum. Orada dost ve aile bildiklerim hala öyleler, onlara her koşul altında güvenebilirim. Orada sevgi var ve arkadaşlık bir şey ifade ediyor. Orada saygı var, ve ka

• Kadın dergilerinde veya gazetelerin moda eklerinde her jean modası ile ilgili sayfaya “JEAN’SEL CAZİBE” başlığı atılmasın. Daha fazla tiksindiğim çok az şey var. • Aynı şekilde iç giyim ile ilgili sayfalarda “TENİNİZDEKİ CAZİBE” filan gibi başlıklar kullanılmasın. Kardeşim, o manken gibi vücudum olsa tenimde ne olursa olsun (ya da olmasın!) zaten cazibe! • Yeter artık, daha fazla pudra rengi giysi sergilemeyin vitrinlerde! Buna tahrik denir! Dayanamıyor alıyorum, ekonomim mahvoluyor! • Pudra rengine niye artık rosé denmiyor, merak etmiyor değilim… • Bana da tulum yakışsın istiyorum! Birileri bu konuda bir şeyler yapmalı! • Plastik bir flip-flop’un 60-70 Lira gibi miktarlara satılmak istenmesinin hiçbir mantıklı açıklaması yok bence. • Yaz geldi diye kafama kocaman çiçekli tokalar takmak istemem DNA’ma kodlanmış kadınsal bir şey midir, sıcaklardan dolayı sağlıklı düşünememekle alakalı bir şey mi? • Sağlıklı bir beslenme düzenine geçmek istiyorum. Buna başlayıncaya kadar ise canhıraş b

Yabancılaştım şu an, dünyaya, insanlığa, her şeye! Beş-on dakika haber seyretmek yetiyor bunun için bu günlerde. Her yerde insaniyet denen kavramın son kırıntıları da yok edilirken, ahlak, vicdan, merhamet, akıl, sağduyu, onur, kardeşlik, dayanışma gibi kavramlar çoktan anlamadığımız ve öğrenmeye de niyetli olmadığımız bir yabancı dilin bir takım anlamsız ses öbeklerine dönüşmüşken, aslında belki de ben tamamen yanılıyor ve biz insanlığın varoluşundan beri sadece bir arpa boyu bile yol almamışken, ben artık üzüleyim mi, yoksa gerçekleri kabullenmiş bir bilgenin sessizliğine mi gömüleyim bilmiyorum, bilemiyorum. Belki de bir manastıra kapanıp dünyanın pek de uzak görünmeyen sonunu beklemenin vakti gelmiştir. Yahut tam tersine hedonizmin dibine mi vurmak gerekir? Yoo, sırtımdaki dövme boşuna kazınmadı tenimin altına… Ah, ama neler neler görmedim ki şu tepesinden dalgalı saçlar çıkan formun içinde yeryüzünde bir yaşam sürdürdüğümden beri. İnsanların düşman, kurban, ya da sömürülecek bir k