Anathema, 7 Mayıs 2010

Ne bitmez sevgiymiş bu kardeşim! Türk milletinin Anathema aşkı nasıl bir fenomendir, bunun sosyolojik incelemesi yapılmadı mı hala? Biri bana burada neler olduğunu açıklasın!!

Maslak Venue Anathema fanları ile dolup taşan mekanlar listesine eklendi Cuma günü. Aslında isteksizce gitmiştim. "En sevdiğim, eski albümlerden çalmıyorlar ki, eski tadı vermiyor ki, yeni parçaları bilmiyorum ki, üff zaten şimdi önce eve git, sonra yine giyin çık, konser boyunca dur, sıkıl, yorul, amaaaan" derken kendimi Metehan'ıma eşlik etmek uğruna evden dışarı sürüklerken buldum. Uzun zamandır kocamla kendisinin aylardır süregelen Rock n' Dark jürilik görevi yüzünden doğru düzgün görüşemezken, beraber bir etkinliğe katılamazken, bu fırsat tepilmezdi elbette. Böylece nihayet olması gerekene döndük, karı-koca ayrı ayrı değil, birlikte bir konsere gittik. Bizi mekanın önünde beraber bira içip muhabbet ederken gören Mert (Yıldız) ve Murat (Arda) kankalardan aldığımız tepki de bu yöndeydi - "Nihayet yine beraber görüyoruz sizi!". Evet yahu, jürilik yasaklansın!

Mert ve Murat'a, içeride Danny'nin "alt grup" olarak akustik coverlar çaldığını (bir Iron Maiden'dir, bir Fleetwood Mac'tir gidiyordu geldiğimizde), "Birazdan ailem ve arkadaşlarımla dönüp gürültülü müzik çalacağız!" diyerek sahneyi terkettiğini anlattık ve dışarıda takılmaya devam ettik bir süre.

"AAA senin tipin böyle miymiş?!" diyen Arka Koltuk dinleyicisinin sevgilimin dış görünüşüyle ilgili yorumundan ve dışarıda iyice dumanaltı olduktan sonra (sigara yokolsun dünya yüzeyinden!) içeri geçtik ve kısa süre sonra başlayan konseri fazlaca kalmamak düşüncesiyle seyretmeye koyulduk. Ama o da ne? Anathema bildiin yönetti! Zaten Metehan - herhalde TR topraklarındaki tek!- henüz baştan sona bir Anathema konseri izlememiş bir insan olarak merak ediyordu, eh bir de Judgement'tan girdiler, hooop bir anda havaya giriverdik ansızın ve umarsızca, sanki o "Az dururuz yeaaa" diyen şımarıklar biz değilmişizçesine!

İlerleyen dakikalarda balkonda Sleepless çalarken deliren 3 manyak gördüyseniz biri bendim. Hayır utanmadım! Three new songs in a row'larda fena trip, fena progresif kafa takıldılarsa da, parçaları tanımasak da yine de konserin hiçbir anında "hadi gidelim artık" düşüncesi geçmedi akıllardan. Vincent'in hemfikir olduğumuz güzelim ses rengi sağolsun herşeyi dinletiyor insana zaten. Bir de şarkı aralarında o şirin gülümsemesiyle yaptığı anonslar, hatta bir ara millete göğüs kafesini yararak brutal yapma konusunda verdiği dersler (o kız güzeli, çilli beyaz surattan o böğürtü nasıl çıktı bravo), şarkıya doğru düzgün girmeyi beceremeyip "we totally f*cked this one!" diye özeleştiriler ve yaptıkları türü "doom-parody" olarak değerlendirmeleri güldüren anlardı, annelerine yazdıkları One Last Goodbye'ı söylerken Vinnie'nin çaresizlik, özlem ve öfke ile tepinmesi ise en sarsıcı olanıydı bana göre. Jamie'nin konser boyunca silah zoruyla çalıyormuş gibi tepkisizliği ise acaipti.

Yaklaşık 2 saatlik konserin sonunda sahneden ayrılırlarken Vinnie beni balkonda gördü ve şaşırmış ve mutlu bir selam verdi. Ardından zaten kulise yanlarına gittim, 15 yıllık dosta bir merhaba demeden gitmek olmazdı (bkz. daha önceki Anathema yazılarım...Ne uğurlu geldim ben şu adamlara yahu! Nereden nereye...:P). Kan-ter içindeydiler daha, ama her zamanki sıcaklığıyla ben içeri daldığımda "HEYYY SEYDA!" diye beni kocaman gülümsemesiyle karşılamayı ihmal etmedi, ardından Danny ile de sarılıp öpüştük. Biraz muhabbetten sonra dedik ki artık bırakalım da elemanlar rahatça toparlansınlar, biz de ev yolunu tutalım. Yeni bir foto çekilmeyi ise ihmal etmedim - bakalım yıllar içinde ne kadar değişeceğiz daha. İlginç bir foto-tarihçe çıkacak ortaya, henüz bittiğini düşünmediğim (ne de olsa Cihangir'de ev alm...amaaaan!:P). Ben bu Kevene kardeşleri seviyorum. Beraber büyüyüp gidiyoruz işte. Ama bir dahaki sefere ful oldschool setlist olsun.