Moshpit

Bugünlerde sadece medya’nın değil, sosyal paylaşım sitelerinin de gündemdeki konusu U2’nun ilk Türkiye ziyareti. Ben de son yazımda U2 ile ilgili bir şeyler karalamıştım ve yorumları izleyeceğimi söyleyerek bitirmiştim. Bu konser vesilesiyle yine çok net olarak gördüğümüz bir husus var, o da bir kısım Türk insanının tanımadan, bilmeden, anlamadan-dinlemeden adam asmaya, yargısız infaza ne kadar meraklı ve ne kadar kolay yönlendirilebilir olduğu. Bu “mob” zihniyeti ve ağızlardan salyalar akıtarak linç etme arzusu bana bazen 21. yüzyılda değil de karanlık çağlarda yaşadığımızı düşündürüyor. Cehaletin verdiği cesaret, az gelişmişliğin verdiği kompleksli “asarız-keseriz” tavrı sanal alemde de en az sokakta olduğu kadar mevcut. İlkellik dizboyu, ama analitik, rasyonel, soğukkanlı yaklaşım yok denecek kadar az. Üstelik bahsettiğimiz toplumun hesapta okumuş-etmiş, klavye başında oturan sınıfı! İnsanları istediğiniz yönde etkilemek, istediğiniz yöne çekmek o kadar kolay ki. Tren

Şu anda iki gençlik idolüm de İstanbul’da! Hatta biri şu an Caddebostan’da imza dağıtıyor. Diğeri ise bugün Boğaz Köprüsünü yürüyerek geçecek, ve tabiî ki daha birçok görüşme yapacak. Darth Vader ve Caddebostan ‘ı aynı cümlede kullanabilmek çok acayip. Onu ilk gördüğüm an, 1977’de Almanya’da bir sinemada gerçekleşti. Yedi yaşındaydım, annem ve babam ile ilk Star Wars filmini izlemekteydik, ve beyazperdede o belirdi! Zaten filmin ilk dakikalarında Luke Skywalker’a bir çocuğun şıpsevdi duygularıyla aşık olmuştum bile, ama Lord Vader bambaşkaydı! Karanlık tarafı cazip kılan karizma ve gizemin şekil bulmuş haliydi. Star Wars varolduğundan beri çok ciddi bir SW fanı olmamda en büyük rolü kuşkusuz David Prowse’un canlandırdığı bu Sith Lord oynadı. Fakat bu eski Jedi şövalyesinin yanı sıra başka bir şövalye de şu anda şehrimizde geziniyor. Paul Hewson, ya da sahne adıyla bilinen, “güzel ses” Bono Vox, kurulduğu günden beri asla kadro değişikliğine uğramamış grubu ile – bana gör